babaanneme göre şükretmediğimiz için daha kötü oluruz. ayh canım nasıl inanasım
geliyor sana. biliyor musun?
28 nisan 2006 asla unutulmayacak şekilde kazındı beynime.şimdi toparlanmışım da
dökümanını yapıyorum günün gibi görünüyor olabilir. yok öyle değil.
meleyimin sesini duymak istemiyorum. dün o meleyim değildi, o sarhoş falan hali
değildi. o bambaşka birşeydi dün. neler yaşadığımızı yazacak değilim.ama içimde
dünü en zor günüm ilan ettim yılları göz önünde bulundurup.
neyi nasıl yaptım, elimi nereye değdim, neleri döktüm, neleri yaktım, neyi ne halde
toparladım. bilmiyorum .
dün aylardır korktuğum bir kabus gördüm. meleyim öldü ve aptal bir insana dönüştü.
zaafları olan bir insan oldu. onu kucağımda zaptederken, çok ağladım, kan döktüm
kendimden. bir anka kuşu oldum.
ve bildiğimi kendimden sakladığım şekilde; bir ilgi delim yok
artık. bir zamanlar vamış artık yok ya da hiç olmamış bile..
bunu önemini hesaplayamayacak kadar kırgınım.
keşke (tesadüfen) balık olsam, kurtulsam, kimbilir?
-hayat zorlaşınca ne yapacağız?-şarkı-
yüzmeye devam et, yüzmeye devam et, yüzmeye devağm..(dory -kayıp balık nemo-)
daha kaç kayıp vereceğim?
-ah ulan
diyorum bazen kendi kendime,
bu kadar hoyrat davranma kendine..
-öhfs-
