Dürüst değilsin.
Ve çıkarsız. ve mutluluk dağıtacak kadar güçlü, Ve duygularını bastıracak kadar.
Sen susuyorsun. Seninle birlikte dünya susuyor. Kısa devre gibi. Döngünün bozulması gibi.
Ve ben gülümsüyorum gözlerimi kurulayarak. Elimde somut bir nesne olarak umut tutma aptallığını gösteriyorum sana. Tıpkı içi dilimlerle dolu bir meyve tabağı gibi. Ya da aşure kasesi. Karmakarışık. İçim Nuh' un gemisinden farksız. Ben daha rafa kaldırmamıştım yakın geleceği. Dün olmamıştı. Hiç etmemiştim zamanı. Heba olmamıştı sırtım.
Senin dürüst olmadığın kadar transparanım ben.
Sen susuyorsun. Ve yalan söylemeye devam ederken sen;
Ben susuyorum. Durup nefesleniyorum.
..
Şimdi kandırılıyorken;
Daha da bir kadınım sanki?
