duru.

..........

*

'' peki o kendimle bile yüzleştiremediğim kabuslarımdan da kurtarabilir
misin beni? '' diye fısıldadım uğur böceğine, çantama eğilerek.
'' dileğini tutup beni serbest bırakırsan ben senin yakınında kalırım
zaten '' dedi.
'' lamba cini gibi değil mi? '' demek istedim, utandım. çocukluk olurdu bu.
mesleklere saygısızlık etmemeyi öğrenmiştim annemden.
hisseder gibi içimden akıp geçenleri, bu çocukça suçuma ortak olan
bir kırpışma görür gibi oldum sol gözünde.
bu kez çantayı yaklaştırdım dudağıma, üstündeki kırmızı noktaya seslendim.
'' tanrının beni affetmesine izin ver. ''
ve üfledim.
.
o ana kadar tek kanadının kırık olduğunu ve uçamayacağını anlamamam ne
yazıktı. ama yine de bahçeden kalktım ve gözlerimi silerek uzaklaştım başımı yere eğip bakmadım.. ne de olsa vakit yoktu pek..

*

................