manik-depresif evrelerin en şizofrenik aşklarından birine tutulmuştu.
şimdi ne yapacaktı?
arkası yarın mıydı?
neden bitmiyordu?
neden siktiğinin şehrindeki bombalar içinde patlar gibi dumanlar çıkıyordu?
neden sigara dumanından ''O'' şekli yerine bozuk armuta benzeyen acayip şekiller çıkıyordu?
sevişmeyi mi bilmiyordu?
küfürler niye yetersiz kalıyordu?
neden ulaşamıyordu?
(ah tanrım binlerce uçan balon yolluyorum havaya ama hiçbiri tekabül etmiyor ona-aptalca)
ben seni resmen tchaikovsky çalmakla kıyasladım, kutsadım. bunu ötesi var mı?
yazık.
zamanında sen yeterince üzülmüşsün ya (hiç şüphesiz)
geçti gitti, rüyaydı.
hataydım.
şşş uyan hadi.
sen ancak ayrılık günü meleksindir.
