Meleyim;
Kimseyle,ya da hiçbir şeyle kıyaslamak,vicdanımı rahatlatmak
ve ya son şanslarımızı, uzatmalarımızı uzatmak için yazmıyorum
sana,
Sadece ikimizin de bunu hak ettiğini düşünüyorum,
İşte bu yüzden,teşekkürlerimi,özürlerimi de iletmeden bırakmak
istemedim,
Senin için yapabileceğim son şey bile olsa;bir şeyleri sana
kanıtlama gereği duydum sadece,
‘’dile kolay’’laştırmaya gerek yok bu aşkı,uzundu,uzun
olduğundan
daha büyük acılı,
senden önce,senden sonralara ayırdın hayatımı,
buna kızmalı mıyım, teşekkür etmeli miyim
bilemiyorum,
Çünkü şimdi eşyalarımı topladım senden,gidiyorum..
Hiç benzemediğim kadar benzedim şimdi sana,
Taş sektirdiğimiz körfezdeki gülüşün kadar,tüm sokakta
sırtımda
taşıdığımdaki bağırışların kadar,kafamdan aşağı
boşalttığın kolanın
buzundan soğuk bakışların kadar,
Affet gidiyorum,böyle acılara dayanamıyorum senin gibi,
tüm yükünü sana bırakıyorum
Belki,bunu benden kolay kurtul diye yapıyorum,
Birbirimize verebileceğimiz en büyük mutlulukları
yanında eşantiyon olarak acıları hediyeleştirdik,paylaştık..
Bu kelimeleri eline tutuşturmak isterdim,ama yüzüne
söylemek asla,
Ben sana teşekkür etmeliyim,beni bu kadar büyük
sevdiğin için, beklediğin için boşa da olsa,
Teşekkürler Beril’cim
Şimdi gittiğimde;geri dönmeyeceğim,bunu sana son kez
hediye ettim,seni zamanla çok sevdim,
tekrar sevebilmeni umuyorum
Mutlu ol;
Ekin...
18/mart/06 23:38
...
nasıl olabiliyor bu?
nasıl hala bu hissizliğine arılıp ağlıyorum,
bu mektubu buraya koyuyorum,çünkü buradan bakıp;
tutnacağım,acıyı hissedemiyorum
unutacağım,
bitti,gitti her şey,vahiy gibi
bu kez tamamen(nokta)
