ağladık, dokunduk, susup uyuduk.
ve huzurun beyazında o kadar kaybolduk ki;
herşeyin üstünü kapladı beyaz.
biz bile;
silinip gittik.
.
.
uyandığımızda bir de baktık ki;
artık biz diye birşey yokmuş.
neyi savunup, neyle seviştiysek bunca zaman?
ne iye yağmur olup yağdık birbirimizin üstüne,
ve toprak olduk çırılçıplak dinlendik nadaslarda.
rüzgar olup bedenlerimizi ılıkça teğet geçtik.
yaktık birbirimizi kıpkırmızı.
.
ve sonra.
.
işte böyle sırt sırta döndük.
.
biz kaos' tuk.
