sanki atnik ve asortik bir çin vazosu kırmış gibi suçlu hissediyorum kendimi.
bu biraz uyku sersemliği, biraz yorgunluk. zaten var bir demgesizlik. bir kendini
kandırma merakı bu aralar.
-hocam rahatsızlandım. ben doktora gidicem. gelemiycem müze gezisine.
-tanıtım yazısını yazdın mı?
-kemal'le yollamıştım size. o getirir.
-iyi git dinlen.
lütfettiniz hanfendi. nefret ediliyordunuz, nefretleşiyoruz..öperiz o geri kafalı
hallerinizden.
sonra sinirim bozuk diye gittik yemek yedik burger'da. barbekü sosunu,
sarımsaklı mayonezi dipledim. ketçap falan da cabası.
eve yola çıktım.metrodan çıkarken kardeşimi aklıma getirdim ve koştura koştura
gidip bir menü de ona aldım. (en güzel oyuncaklısından)
eve geldim, uykusuzum günlerdir. uyudum. canım turşu çekti
gittim dolaptan turşu kavanozunu aldım.
şaso ile konuştum. biraz kendinme geldim. o da iyi oldu sanırım.
bana hediye gelen güzel bir kitaba başladım. sevdim gibi.
okuldan almaya gideceğim az sonra kardeşimi.
bana hep diyor ki;
abla neden herkes birbirini bu kadar çok kırıyor?
ona yaşına uygun cevaplar verememek beni yıkıyor..
yıkıldım.
