ayağıma. makyaj yaptım. anemin
mor hırkasını aldım. kareli eteğimin
üstüne puantiyeli bir body giydim.
git dedim. hadi gitsene.
gitti neyse ki,ne yazık ki..
belki bir daha hiç görüşmeyiz.
telefona bakıyorum sürekli.
tek cevapsız çağrı, mesaj
yeterli durdurmama kendimi.
elime alıyorum. aramak için
kayıtlı o kadar numaradan
ablamı seçiyorum. vazgeçiyorum;
biliyorum ki keyfi büyük
ölçüde yerinde. ruhum zaten
aradığım an kendi dertlerine
başlayacak halim yok. çocuk
bu saatlerde iyi değildir.
ona hiç bulaşmayayım.
kendime kanıtlayamadıklarımla
kıvranıyorum.
dün 13saatten fazla uyudum.
bunu haketmiş miydim?
neyi bekliyorum seni öldürmek için,
hala neyi?
