içimizde gece kuşları besliyoruz biz.işte bu yüzden bu yazı bana değil,
bize..çünkü istediğimiz an kuşlar kadar özgürüz.ya da öyle sanıyoruz.
bu biz dediğimi kesinlikle tanımıyorum.yani ''bizlik'' nereden falan hiç
bilgim yok.işte benim gibi kim varsa,kim uyuyamıyor,ama uyuyor gibi
taklit yapmayı da beceremiyorsa;ben ve onlar=biziz..
çünkü şarkılar öyle kokuyor,her şey iki kişilik döşeli..biz de çok kişiyiz
ama bize sorarsanız yalnızız.geceleri bizi ayakta tutan şey ise;gece
kuşlarımız,
....
şimdi gidip hediye bakacağım;sana meleyim,,doğumuna kala;
sürekli yazıyorum,
ki beni unutama;gel içime dahil ol;biz ol,hiç de bırakma,,
....
kimselerin birilerine benzediğini sanmıştık beraber,değilmiş,
kimse kimseye benzemiyor,
''tüm o sen benim aynımsın''lar yalan.çünkü;
iki yüzlülüğün,sıkılıp kaçmanın sınırı yok.
....
sana bir elif şafak alacağım,büyüyebil diye
ya da birhan keskin?
ne diyelim?
