''insanın nefes almaktan sıkılması ne acıdır''
...
günün birinde içinde bir acıyla;kalbine bir bıçak saplama isteği,
ya da kendini zehirleme,zarar verme merakı,
bunlar için mi sevdik birbirimizi biz?ondan mı melekleştirdin beni?
sadece elimde kalem olduğu her an, her yere yazayım diye mi öğrendim ismini,
unutuyorum insan içinde;
''yalnızken''leri sorma,
özlüyorum,senin yeni bir ''meleyim''in var,biliyorum,hatta eskiden kalmadır belki,
...
ve hiç tanımadığım yeni;''sen''
neden bilmeden güvendim sana?kandırmadın belki ama ben kapıldım,
bu iş,bu ''daş''lık,arkadaşlık,''ruh''daşlık,bu aşk,bu melankoli,acı hali,
başlamadan bitecek,
ben daha büyüyemiyorum çünkü..
ben emekliyemiyorum bile;
sen de adım atmaktan sıkılır haldesin bana
...
ve sokakta,insanlar arasında susan,gülen,mutlu eden ben;
evde yalnız,yalnızca melankoliyle;
...
alışacağaım,
yeni olabilmeye umut besleyerek;nefes tazeleyip,
umudun beni öldürdüğünü kendimden saklayacağım.
bu derece de yorgunum,,
sadece kısa bir öpücük,ya da sonbahar yağmuru damlası gibi;
ıslaktı,sıcaktı,güzeldi,
...
sevgiyle,
